Intercultural Europe

Gek, ik ging mijn koffer pakken en in plaats dat ik 'op de automatische (en dus Afrikaanse) piloot' al mijn enkellange zomerrokken bij elkaar zocht, moest ik opeens op zoek naar geschikte winterkleren. Wel een uitdaging, want het is hier (Vilnius, Litouwen) zoals ik al dacht: buiten lekker koud, maar binnen snerpend heet. En van die hotelkamers met vloerbedekking, kachel aan, ramen dicht. Kortom, doe mij maar Afrika...

Waar ben ik nu, wat doe ik: ik geef samen met mijn collega Remko (zie de Indonesie-reis) een training aan de ontwikkelaars van een Europees onderwijsprogramma: the European Master Social Work. Gaaf hoe super intercultureel het is met alleen Europeanen: Denen, Bulgaren, Spanjaarden, Litouwers en dan nog die vreselijke Nederlanders (die altijd haantje de voorste zijn). Het is echt een nieuwe uitdaging: ik ben best gewend aan werken in interculturele groepen, maar die zijn toch vaak wat homogener. Hier moeten we de Denen en Nederlanders flink afremmen (anders krijgt niemand anders ruimte) en de deelnemers van andere landen gerichte vragen stellen want anders blijven ze alleen luisteren en knikken.
Maar wat een kado, dit werk kunnen doen. Er gaat weer eens een nieuwe wereld voor me open, wie wist dat Litouwen eens een rijk was van de Caspische tot de zwarte zee, wie wist dat ze de oudst levende taal hebben? En hoe cool is het om na een dag hard werken hapje te eten met totaal 'vreemde' mensen, met wie je wel een gesprek van hart tot hart hebt.

Nu de hoogste tijd om te slapen (we liggen een uurtje voor...), we hebben net nog even geevalueerd en voorbereid voor morgen, maar mijn bedje roept.

Slaap lekker!
Doeg,
Christiena