Over creativiteit - week 2 - Mwanza

Zoals beloofd, geen natuurschoon deze keer. Maar beelden om een impressie van onze laatste werkweek te geven. (En ja, ik ben al weer terug, maar ik wilde jullie dit toch niet onthouden ; ).

De week in Mwanza begon goed, je kunt aan de deelnemers het verschil merken met Kigoma. Dat is een minder ontwikkeld gebied en mensen spreken er minder vloeiend Engels en verstonden ons de eerste dag dus ook minder goed, met ons gekke Dunglish. Hier in Mwanza gaat het gelijk goed, al lukt het me niet me aan het eind van de middag verstaanbaar te maken, maar dat komt door de tropische stortbui die uit de hemel klettert. Stroomstoring erbij, geen powerpoint meer, altijd weer leuk zoiets creatief op te lossen. Alhoewel, nu viel er niet veel anders van te maken dan maar een opdracht te geven voor kleine groepjes…

Het belangrijkste wat we deze weken willen bereiken is dat de deelnemers een de overstap maken van ‘als docent geef ik les’ naar ‘als docent zorg ik dat mijn studenten kunnen leren’. Zo grappig, maar ook bijzonder, hoe in de loop van de week het taalgebruik echt wijzigt. Niet meer aldoor 'how to convey knowledge', maar de woorden 'skills' en 'application of knowledge' en 'practice, practice, practice' komen steeds vaker voor. En we hebben het er gelukkig niet alleen over, maar we gaan vooral oefenen (practice, practice, practice ; ), hieronder weer prachtige plaatjes van praktische lessen die ze hebben voorbereid.
Deze keer hadden de deelnemers geen gelegenheid om ‘echte’ spullen uit het skillslab te halen, zoals een levensechte baby of een oefeninfuus. En zie waar wat creativiteit je brengt. Van wat oud papier werd een baby gefabriceerd en de oplader van m’n Macbook vormde samen met een waterflesje een loopinfuus.

Later die week hebben we ook nog een workshopje creativiteit gedaan. We begonnen met een energizer (sowieso handig na de lunch en in de warmte ; ), een fysieke oefening die alleen te doen is als je ‘buiten de hokjes’ denkt. Daarna nog wat breinbrekers om creativiteit te stimuleren en daarna hebben we de deelnemers aan de gang gezet met de problemen en challenges waar ze tegen aan lopen en die ze de eerste dag bij de kennismaking al genoemd hadden.

Waar je Tanzaniaanse mensen trouwens niets meer bij hoeft te leren over creativiteit is bij het levendig houden van de dagen. Aan het einde van elke sessie volgt een 'Pasha', een korte, actieve manier om de workshopleider of de presentator te bedanken. Eerst even de handen warm wrijven (alsof dat nodig is in dat klimaat) en dan met allerlei simpele of super ingewikkelde ritmes klappen, stampen, klikken... Daarna moet je even je dank betuigen, kleine buiging, asante sana, en dan neemt de dagvoorzitter het woord.

Aan het eind van de week hebben we nog een bezoek aan het skillslab gebracht, een met Nederlandse fondsen goed uitgeruste plek waar verpleegkunde studenten kunnen oefenen en leren. Mooi om te zien hoe het hier ook volledig benut wordt, we komen ook wel eens op plekken waar iemand verzint dat het materiaal te duur is om ook echt te gebruiken. Erg jammer, zeker omdat het materiaal juist kapot gaat als het ongebruikt onder lakens staat.
Niet alle instituten hebben een skillslab gekregen, natuurlijk krijgen we de vraag of we nog kunnen voorzien in meer, maar daarom was de creativiteitsoefening ook zo mooi. Daar verzonnen mensen hoe ze met elkaar kunnen delen, van elkaar kunnen leren en samen oplossingen kunnen bedenken waar dingen onmogelijk lijken!

Kortom, wat een goede week!
Beetje jammer dat ik door de malariamedicijnen de laatste dagen erg weinig sliep, maar onze super locatie met bijbehorend natuurschoon maakte veel goed. Daarom ter afsluiting nog even 2 foto’s om jullie helemaal jaloers te maken ; ). (Alle eer aan Remko trouwens voor de foto’s, als ik samen met hem ben, geef ik het op om ze zelf te maken, want hij is de meesterfotograaf!)

Tot snel, met liefs!