Mbuyu en mchicha

Wat een lastig misverstand leek, bleek een groot kado. Voor de 2 laatste nachten terug in Dar es Salaam was een guest house voor ons geboekt, maar bij het zien van twee ‘De Vriezen’ gingen ze er vanuit dat we maar één kamer nodig hadden. Nou hebben Eti en ik het echt super goed met elkaar gehad, maar het is toch wel lekker je eigen plekje met je eigen rommeltjes te hebben. De eerste nacht hadden ze twee kamers beschikbaar, voor de tweede nacht moesten we verhuizen. Toen zijn we gelijk maar verhuisd naar een guest house zo’n 20 km buiten Dar, met een zwembad, met een privé strand, met uitzicht op de oceaan, met in de verte de skyline van Dar, met lekker weinig blanke toeristen, met super harde muziek (want daar houden Afrikaanse gasten van), maar ook met een aardig rustig gedeelte om te werken. Hier hebben we onze evaluatie geschreven en alle losse eindjes afgehecht. Tussendoor genieten van de zon, want daar hadden we in Ifakara geen gelegenheid voor. Heeeeerlijk dus.
Straks de nachtvlucht terug en dan weer fijn een tijd op Nederlandse bodem.

Vandaag zo terugkijkend konden we niet anders zeggen dan dat het goed is geweest. Tuurlijk, de eerste week was even lastig en daardoor hadden we de tweede week eigenlijk te weinig tijd, maar toen we de tweede week onze deelnemers vol enthousiasme het pas ontwikkelde trainingsprogramma zagen brengen, waren we trots en tevreden. Het niveau van de trainers liep aardig uiteen, eentje presteerde het om een stukje tekst over activerend onderwijs vanaf de beamer voor te lezen, daarmee alles demonstrerend wat ingaat tegen de principes van activerend onderwijs. Maar anderen waren in een woord ge-wel-dig, niks meer aan doen.

Een belangrijk onderdeel van dat activerende onderwijs is het regelmatig inbrengen van ‘energizers’. Vaak korte actieve, fysieke oefeningen die vooral lollig en soms kinderachtig lijken (tenminste, voor kritische en misschien ook schijterige Hollanders), maar die aanwijsbaar belangrijk zijn om het leerproces te stimuleren. Creativiteit en humor zijn echt onmisbaar in onderwijs. En creatief zijn ze, onze deelnemers. Op de foto’s een energizer waarbij je in tweetallen de ander moet tekenen, maar dan wel met papier en pen boven op je hoofd. De tekening ben ik, getekend door Joseph. Sprekend toch?
Op de andere foto zie je een energizer van ons: met 3 mensen vorm je een figuur, hier de olifant. Middelste is de slurf, de twee buren vormen de oren. De lol is natuurlijk als het mis gaat en dan zie je opeens een olifant met twee slurven en twee oren... Het idee is dat fouten maken ook leuk kan zijn en dat het vaak juist het startpunt is van leren.

Verder hebben we natuurlijk allerlei zware en serieuze onderwerpen behandeld, maar eigenlijk denk ik dat de winst van dit soort seminars er misschien vooral in zit dat deelnemers zien en meemaken hoe goed het voelt als je als student actief betrokken wordt en niet wordt ‘doodgepraat’ door de leraar. We hebben een evaluatie gedaan en veel van opmerkingen gingen daarover. Op het grote geheel is het misschien een druppel, maar dan geldt het volgende gezegde: Hata mbuyu ulianza kama mchicha. Oftewel: zelfs de Baobab boom (en die is huizenhoog) is begonnen als een zaadje. Mooi he? Dat was de afsluitingsrede van de deelnemer vanuit het ministerie. Daar moet echt nog flink wat gebeuren, maar ook dit was weer een start, een zaadje dat is gepland.

Ik ga stoppen, douchen en dan vliegen. En dat is maar goed ook, want anders typte ik nog pagina’s vol. Hoop jullie snel in levende lijve te zien en ontmoeten!
Liefs,
Christiena

De andere foto’s:
- Fietsend door Ifakara met Emmanuel
- Weekenduitje naar Udzungwa Mountains (herken je het Afrikaanse continent in de foto?)