Indonesie op z'n toeristisch

Toch nog maar een nieuw berichtje. Hieronder flink wat foto’s van onze laatste dag in Jogja, waar we alle belangrijke toeristische attracties van rondom Jogja in een keer gedaan hebben. Tja, als we dan ook op de toeristische toer gaan, doen we het ook goed. We kunnen afstrepen: de Borobudur, een van de wereldwonderen, een Boedistische tempel van rond 750 na Christus; dan langs de Merapi, een nog aardig actieve vulkaan, waar we de lavarivier van twee jaar geleden bezoeken; dan langs de Prambanan, net zo’n oude tempel, maar nu Hinduistisch.
Wel bijzonder, we komen overal de resultaten van natuurgeweld tegen hier op Java, veel vulkanische bergen, we zien de gevolgen van verwoestende aardbevingen zoals de laatste van afgelopen zomer die ervoor gezorgd heeft dat de halve Prambanan ingestort is. En dan het bizarre gegeven dat mensen eigenlijk gelijk weer terugkeren naar de hellingen van net uitgebroken vulkanen omdat het zulke vruchtbare grond is.

Maandagochtend vertrekken Remko en ik dan voor onze vrije dagen. Eerst met de trein half Java door. We maken aldoor grappen of we het wel aankunnen om er ‘alleen’ op uit te gaan na al die tijd in de watten gelegd te zijn met auto’s met chauffeur. We worden dan ook al tijden voorzien van allerlei adviezen, bijvoorbeeld dat we wel de goede kaartjes aan de juiste conducteur moeten geven (want we hebben kaartjes voor twee verschillende dagen …). Maar we kunnen het, ’s ochtends komt onze beloofde auto niet op tijd opdagen en we nemen zomaar zelf een taxi naar het station. Joehoee, gelukt!
De treinreis is mooi, prachtige landschappen, en duurt best lang. Yokyakarta-Bandung, 8 uur. Maar een gave nieuwe manier het land te ervaren. We nemen vanaf het station de Bemo, de stampvolle taxibusjes die je in elk ontwikkelingsland hebt, alleen heten ze telkens anders. De dag erop is echt heerlijk. We doen even weer luxe, we huren een auto met chauffeur. Wat toch al gauw 4 en een halve euro per uur kost, 40 euro maximaal… ;-). We rijden naar een super mooi vulkanisch gebied, de rotte eierstank van de zwavel is natuurlijk minder fijn, maar wat een beelden geeft het! Wandelend de bergen af terug, we doen het zowaar even zonder het eeuwige gedreun van de duizenden motorfietsen. Zien dan ook vlinders en zeldzame en schuwe aapjes, horen cicades en zelfs hier en daar een vogel. Java is extreem dichtbevolkt, maar dit stukje gecultiveerde natuur blijft waarschijnlijk wel bewaard. We komen door een geisergebied, koken een eitje in het hete water en baden in de warme zwavelbron. Wat een heerlijke relaxte maar ook weer eens wat actieve dag. We sluiten af door via velden met thee (ipv de ‘eeuwige’ rijstvelden) naar een warmwaterbron te rijden. Alhoewel, warm, beter gezegd heet. Echt sauna-achtig gloeiend, 10 minuutjes in het water en daarna een koude douche… En dat een paar keer herhalen. Na een heerlijk hapje eten slapen we als roosjes…
De ochtend erop vertrekken we tegen de middag en brengen de ochtend bij het zwembad en in de zon door. We moeten toch iedereen wel een beetje jaloers kunnen maken met wat kleur, want tot nu toe waren we nog heerlijk novemberbleek. Gelukt, resultaat binnenkort te bewonderen!

En dan de laatste werkdag. Vandaag, donderdag 5 november met een aantal mensen van de universiteit van Jakarta gepraat, de oudste en invloedrijkste universiteit. Niemand kan om ze heen hier in Indonesië, ook niet voor de verdere voortgang van ‘ons’ project. We stimuleren ze dus om hun leidende rol op een goede manier op te pakken en ook hier lijken de afspraken in ieder geval ‘op papier’ hoopgevend. ’s Middags een afspraak met de Neso (Netherlands Education Support Office), de donor voor ons project. Leuk, als we binnenkomen rond de directeur net z’n telefoongesprek af en eindigt met: Doei… Voelt helemaal thuis. Helaas, verlenging van het project lijkt er niet in te zitten, zeker niet op korte termijn, maar we blijven natuurlijk hopen en proberen. Zou geweldig zijn over een tijd verdere impuls aan het verpleegkundeonderwijs hier te kunnen geven. Waarschijnlijk weer in Nederland dan, maar dat vind ik net zo leuk. Als het maar internationaal is!
Mooie laatste werkdag, alleen beetje jammer van de lunch die ik er net uitgekotst heb. Fijn, ik zit in het hotel, misselijk en vette buikpijn op onze laatste ‘echte’ avond. Maarten en Remko gaan dus vanavond met z’n tweetjes aan het bier, ik doe even niet mee. Ach, dan morgennacht in het vliegtuig samen het glas nog maar eens heffen, we hebben een erg goede tijd gehad hier!

Tot heel snel, zaterdagochtend landen we in alle vroegte op Schiphol.
Bedankt voor alle lieve berichtjes en mailtjes terug, leuk om zo contact te hebben.
Veel liefs,
Christiena