Gewend en verwend

Vrijdag 30 en zaterdag 31 oktober

We zijn er nog nauwelijks, hebben nog bijna niks gezien, maar Yokyakarta voel helemaal goed na Bali. Typerend is dat ze hier muziek hebben die bijna hetzelfde klinkt als in Bali, zelfde snaar- en slaginstrumenten, alleen is de muziek een heel stuk trager. Heerlijk. We zitten in een hotel dat oude chique uitademt, weer dat trage, er liggen versleten tapijten, alles niet echt schoon, maar het geeft wel een ‘thuis-achtig’ gevoel.
Qua overnachten was het in Bali ook zeker geen luxe, we hadden geen zin in nog een keer verhuizen, maar als je best hard moet werken is het ook best jammer: geen ontbijtmogelijkheid, geen warm water, geen handdoeken, vaak geen toiletpapier, geen internet, geen bar voor een biertje, geen schone kamer. En ja, natuurlijk voel ik me een verwend mormel als ik dit optyp, maar toen we vrijdagochtend zonder ontbijt (6 uur weg, met veel vertraging en dus op het vliegveld geen tijd om te eten en in het vliegtuig kregen we ook geen ontbijt…) met ook nog een uur tijdverschil in Jogja aankwamen en ik bijna onderuit ging van de trek, toen bedacht ik dat we ook wel wat anders doen dan backpacken. We hebben besloten nog beter voor onszelf te zorgen, want we hebben onze eerste dag in Jogja wat minder kunnen doen dan gepland. Maar ach, gelukkig kon alles wat vrijdag eigenlijk moest naar zaterdag verschoven worden. En met een stevige middagdut van twee uur was ik ook weer helemaal bij.

Uiteindelijk hebben we twee dagen heerlijk gewerkt hier. Gaaf is dat ze in Jogja als eerste met een van de onderwijsprogramma’s van start zijn gegaan die de groepen in Nederland ontwikkeld hadden. Het is een programma voor critical care, intensieve zorg en het wordt in samenwerking met een privé ziekenhuis hier in Jokja uitgevoerd. Vrijdags hebben we evaluatiegesprekken met studenten en docenten om op basis daarvan aanbevelingen te kunnen doen. Zaterdag doen we ons ‘standaard’programma, seminar met een presentatie en een panel. Maar, de inhoud is deze keer heel specifiek afgestemd op het nieuwe onderwijsprogramma. ’s Middags hebben we de terugkoppelingsgesprekken met de ziekenhuisdirecteur en zijn staf en met de mensen van de universiteit. We vertellen ze geen totaal nieuwe dingen, maar we merken wel dat het toch goed is dat ze van ons feedback en vooral steun krijgen. Er worden een paar stevige besluiten genomen, er komen afspraken met strakke deadlines, er gaat geloof ik echt iets gebeuren!!

’s Avonds gezellig een hapje eten met z’n drieën, de bulk van het werk zit er nu echt op! Remko en ik gaan vanaf maandag even een paar dagen vakantie houden, Maarten gaat nog een klus doen in een ander gedeelte van Indonesië. Woensdag ontmoeten we elkaar weer in Jakarta om donderdag en wellicht vrijdag nog een paar laatste puntjes op de i te zetten!
Misschien is dit dan ook het laatste bericht, veel liefs en tot in Nederland in minder dan een week!
Doeg,
Christiena